Patron

Urodził się 29 września 1747 w Będominie koło Kościerzyny na Kaszubach, zm. 10 marca 1822 w Manieczkach koło Śremu – polski pisarz i polityk, autor słów do Mazurka Dąbrowskiego.

Jego ojciec, Piotr, był stronnikiem S. Leszczyńskiego, matką Wybickiego była Konstancja z Lniskich. Miał siedem sióstr (cztery wstąpiły do klasztoru) i brata Joachima, który został księdzem.

W 1755 r. wstąpił do Kolegium Jezuickiego w Starych Szkotach pod Gdańskiem. Spędził tam siedem lat i wieku lat 15 został oddany do sądu grodzkiego na praktykę. Brał udział w elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego, nie został jednak na koronacji.

W 1767 r. na sejmiku generalnym w Grudziądzu został wybrany posłem na sejm. Na sejmie 27 lutego 1767 zaprotestował przeciwko planom posła rosyjskiego Repnina. Miał odwagę pogrozić mu obnażoną szablą, jednak jego weto nie zostało zatwierdzone, sejm zawieszono, a Wybicki musiał uciekać z Warszawy.

Przystał wkrótce do nowozawiązanej konfederacji barskiej. Został konsyliarzem generalnym przy Jacku Kochańskim, kierującym sprawami zagranicznymi barżan. Następnie był emisariuszem barżan na Prusy Królewskie.

Prawdopodobnie we wrześniu 1774 ożenił się z Kunegundą Drwęską, starszą od niego o siedemnaście lat. Ponieważ matka Wybickiego nie wyraziła zgody na ślub, państwo młodzi nie mieszkali jakiś czas w Będominie.

W końcu matka zgodziła się na przybycie Wybickich, wkrótce jednak będąca w ciąży Kanusia zmarła, a jej teściowa niedługo potem też. Po tych doświadczeniach Wybicki wrócił do polityki.

12 lipca 1775 został podwojewódzkim poznańskim. Był członkiem komisji opracowującej Zbiór praw sądowych.

Na emigracji był współtwórcą Legionów. Wyrazem podziwu dla tworzących się oddziałów i ich wodza była napisana przez niego Pieśń Legionów Polskich we Włoszech znana jako Mazurek Dąbrowskiego – pieśń, która stała się później polskim hymnem.

Został pochowany w Brodnicy k. Śremu, gdzie obecnie znajduje się jego pusty grób. W 1923 roku szczątki zostały przeniesione do Poznania do krypty przy kościele św. Wojciecha, gdzie spoczywają zasłużeni Wielkopolanie.